آیا باید همیشه عینک را به چشم بزنیم؟
سوالی که برای بسیاری از افراد مطرح است این است که آیا باید همیشه عینک را بزنیم یا خیر؟ در جواب باید گفت که این مسیله بستگی دارد به عواملی مانند: سن فرد- نوع عیب انکساری( نوع ضعیفی چشم)- سایر شرایط چشم.به عنوان مثال کودکانی که انحراف چشم دارند و یا عیب دوربینی( شماره مثبت ) و یا آستیگمات حتی با شماره کم دارند و یا عیب نزدیک بینی ( عینک نمره منفی )با نمره بیشتر از ۲ دارند تا سنین ۱۲ سال و گاهی سنین بالاتر توصیه میشود که همیشه عینک خود را بزنند.عدم استفاده همیشگی از عینک خطر ایجاد تنبلی چشم دایمی را در آینده برای کودک بدنبال دارد.
کودکان :اگر کودکی عیب انکساری از نوع نزدیک بینی( شماره منفی) دارد و نمره عینک کم بوده و زیریک و نیم نمره است و استیگمات هم ندارد می تواند برای کارهای نزدیک مانند مطالعه و تیلت و مواره مشابه آن عینک را نزند.اما برای سایر اوقات همیشه بزند.
*توجه: البته در اینجا یک نکته روانشناسانه مطرح می شود که چنانچه اجازه دادن به کودک برای اینکه گاهی عینک نزند باعث شود او در سایر اوقات هم از زدن عینک خودداری کند در چنین کودکانی ممکن است که این توصیه مناسب نباشد.
بزرگسالان: در این گروه هم چنانچه فرد مثلا انحراف چشم هم دارد بهتر است همیشه عینک خود را بزند. اما در اغلب موارد افراد با عیب نزدیک بینی که نمره عینک زیر دو دارند بیشتر برای دور نیاز به عینک دارند و در صورت تمایل می توانند برای کارهای فاصله نزدیک تا ۲ متر عینک نزنند.
اصولا دراین گروه سنی بر خلاف اطفال نگرانی جدی از بابت اینکه فرد همیشه عینک را نزند وجود ندارد منتهی در بیشتر موارد زدن عینک به دید بهتر و کمتر خسته شدن چشم کمک می کند.
بزرگسالان با عیب دور بینی معمولا چنانچه بدون عینک مشکل خستگی چشم یا سردرد ناشی از کار دقیق و خصوصا کار نزدیک ندارند می توانند گاهی عینک نزنند.اگر چه توصیه کلی بر زدن عینک است.
بزرگسالان در سنین پیرچشمی یعنی از سنین ۴۰ سالگی( گاهی ۳۸ سالگی) برای کار نزدیک معمولا بهتر است که عینک یزنند. البته فردی که از قبل عیب نزدیک بینی داشته اصولا دیرتر دچار این مورد پیر چشمی می شود.این دسته از افراد همچنین ممکن است در صورت نزدن عینک نزدیک در زمان کار نزدیک گاهی دچار سردرد شوند یا حملات سر درد به دفعات و شدت بیشتری برایشان ایجاد شود.
در آینده مطالب بیشتری منتشر می شود
