پیر چشمی دقیقا چیه؟ حالتی است که در آن افراد با رسیدن به سن حدود ۴۰ سالگی کم کم در فاصله نزدیک دچار تاری دید می شوند. این مورد ناشی از سن می باشد اما گاهی تحت تاثیر بیماری هایی مانند دیابت و یا سایر بیماری های جسمی ممکن است زودتر ایجاد شود . بطور کلی پیرچشمی پیشگیری خاصی ندارد. در برخی نژادها ممکن است کمی دیرتر ایجاد شود.
از قدیم روش مرسوم درمان پیرچشمی عینک بوده است. عینک می تواند تک دید باشد یعنی فقط برای دید نزدیک باشد اما برخی از افراد غیر از پیر چشمی، عیب انکساری هم دارند. این افراد می توانند از عینک دو کانونی یا تدریجی استفاده کنند که هم برای نزدیک و هم دور مناسب است.
در سالهای اخیر پژوهش هایی زیادی برای درمان پیرچشمی انجام شده است.
بسیاری از این روش ها هنوز در مراحل اولیه و تحقیقاتی هستند و کاربرد عمومی ندارند. روش های درمان لیزری هم اکنون برای برخی موارد انجام می شود اما تنها در برخی افراد نتایج رضایت بخشی داشته است. اگر چشم شما شرایط مناسبی برای لیزر داشته باشد چشم پزشک شما ممکن است آن را به شما توصیه کند.
روش هایی که براساس کاشت لنز هستند هم در سالهای اخیر توسعه خوبی پیدا کرده اند. لنزمی شود بصورت لنز تماسی و برای استفاده چند ماهه باشد ویا لنز داخل چشمی( دایمی ) باشد. هر کدام از این روش ها تنها برای برخی افراد مناسب هستند. به عنوان مثال لنز دایمی داخل چشمی برای افرادی مناسب است که در سنین ۴۵ سال یا بالاتر هستند و درجاتی از نمره چشم دوربینی( عینک با نمره مثبت) در چشم دارند و اگر این افراد درجاتی از آب مروارید هم داشته باشند که سود بیشتری از عمل خواهند برد.
ذکر این نکته لازم است که افراد دچار دوربینی ، چنانچه شرایط انجام عمل لیزک برای دوربینی را داشته باشند را اگر ما تحت عمل لیزیک یا لازک قرار دهیم، برای پیرچشمی شان هم مفید خواهد بود و به همان اندازه نمره دوربینی عمل شده از نمره عینک نزدیک شان کم می شود و برای بسیاری از بیماران ما رضایت مندی خوبی را به همراه داشته است.
