عمل فیکو چگونه است؟

به طور کلی عمل آب مروارید شامل خارج کردن عدسی کدر شده و در اغلب موارد کار گذاشتن لنز مصنوعی داخل چشمی به جای عدسی طبیعی چشم است. با این وجود در بعضی شرایط نادر ممکن است لنزی داخل چشم کار گذاشته نشود. متداول‌ترین برش ایجاد شده برای انجام این عمل، یک برش ۳ میلیمتری، یعنی برشی کمتر از یک سوم سانتیمتر است. این برش به دلیل کوچک بودن معمولاً احتیاجی به بخیه و ترمیم ندارد و پس از عمل خودبه‌خود بهبود می‌یابد. جراح سپس یک دریچه دایره‌ای در کپسول عدسی -غشای بسیار نازکی که عدسی را می‌پوشاند- ایجاد کرده که این فرآیند Capsulorhexis نامیده می‌شود.

انجام عمل Capsulorhexis به دقت بسیار زیادی نیاز دارد زیرا ضخامت کپسول عدسی ۱۰۰۰/۴ میلیمتر است. در روش Phacoemulsification از امواج اولتراسونیک (مافوق صوت) برای شکستن عدسی به ذرات ریزتر استفاده می‌شود. این ذرات سپس با کمک یک لوله مکشی بیرون آورده می‌شوند. قسمت خلفی (عقبی) کپسول عدسی دست‌نخورده در جای خود باقی می‌ماند تا عدسی مصنوعی بر روی آن کار گذاشته شود.

روش Extracapsular Cataract Extraction زمانی به کار می‌رود که عدسی بسیار سفت شده باشد و امواج به کار رفته در Phacoemulsification قادر به شکستن آن به ذرات ریزتر نباشند. در این روش برشی در حدود ۱۰ میلیمتر در چشم ایجاد می‌شود، هسته عدسی به صورت یک تکه خارج شده و برش ایجاد شده نیاز به بخیه دارد. در عمل فیکو، عدسی داخل چشمی به صورت تاشو بوده و از طریق منفذ کوچک ایجاد شده به داخل چشم فرستاده می‌شود. این عدسی در مجاورت کپسول خلفی باز شده و اندازه اپتیک آن به ۶ میلیمتر می‌رسد که به وسیله بازوهای کناری که به آن‌ها هپتیک (Haptic) گفته می‌شود در داخل کپسول، محکم قرار می‌گیرد. معمولاً برای ثابت نگاه داشتن عدسی‌ها در داخل چشم احتیاجی به بخیه وجود ندارد.